Typ INDIA (Projekt 940 Lenok)

UZBROJENIE:

Okręty klasy India według niektórych dostępnych źródeł nie zostały uzbrojone w wyrzutnie torpedowe ze względu na zbyt smukły kształt dziobu. Okręty te mają wykonywać tylko zadania ratownicze. Według innych źródeł okręty te posiadają dwie dziobowe wyrzutnie torpedowe. Brak jednak bliższych danych odnośnie tych wyrzutni.

Miniaturowy okręt podwodny Projektu 885 podczas załadunku na okręt transportujący klasy India / Zdjęcie: www.cdb-lazurit.ru

HISTORIA OKRĘTU:

Wzorem Stanów Zjednoczonych w ZSRR w połowie lat 70-tych podjęto decyzję o budowie pojazdów ratowniczych, które mogłyby dotrzeć do załóg uszkodzonych okrętów podwodnych leżących na dnie powyżej swojej głębokości krytycznej. W przeciwieństwie do Amerykanów Rosyjskie pojazdy ratownicze miały być przenoszone na podwodnym nosicielu. Podobne rozwiązanie zastosowane zostało przez Japończyków podczas drugiej wojny światowej z okrętem Kaiten. Okręty India mogły dodatkowo w ramach przeprowadzania misji specjalnych okrętować płetwonurków lub oddziały Specnazu, które następnie mogły potem operować z małych pontonów pneumatycznych lub miniaturowych okrętów podwodnych.

Zbudowano dwa okręty specjalistyczne klasy India i skierowano do każdej z flot, w których działają atomowe okręty podwodne. Jeden okręt trafił do Floty Pacyfiku, a drugi do Floty Północnej. Oba okręty zostały zaprojektowane i zbudowane przez biuro konstrukcyjne i stocznię komsomolską Amur. W 1981 r., jeden z okrętów o numerze burtowym BS–486 brał udział w ratowaniu załogi okrętu podwodnego S-178. Oba okręty od 1990 r., są przeniesione do rezerwy.

Okręt podwodny klasy India> podczas rejsu na powierzchni. Widoczne na wyposażeniu okrętu dwa miniaturowe okręty podwodne przeznaczone do ratowania załóg zatopionych okrętów podwodnych. / Zdjęcie: en.wikipedia.org.

WYPOSAŻENIE:

Na pokładzie tych jednostek znajdowały się dwa typy pojazdów ratowniczych. Pierwszy miniaturowy okręt podwodny, miał około 12 m długości. Napędzany był jedną śrubą, zintegrowaną z krzyżowym usterzeniem. Drugi miniaturowy okręt podwodny miał około 11 m długości. Napędzany był dwiema małymi śrubami po obydwu stronach sekcji rufowej. Śruby okrętu mogły być ustawione pod różnymi kątami, jednocześnie w płaszczyźnie pionowej i poziomej. Obydwa okręty ratownicze miały w dolnej części duże luki, przez które okręty te mogły łączyć się z okrętem nosicielem lub z uszkodzonym okrętem podwodnym leżącym na dnie.

Okręty były dobrze wyposażone w zaplecze medyczne, posiadły komory dekompresyjne, które pozwalały na bezpośrednie leczenie kilkunastu osób na raz. Posiadanie komór dekompresyjnych dawało możliwość operowania nurkom z jednostek specjalnych np. Specnazu na znacznych głębokościach.

Okręty DSRV (Deep Submergence Rescue Vehicle), wykorzystywały urządzenia obserwacji optycznej oraz hydrolokatory: poszukiwawczy i nawigacyjny. Pojazdy posiadały prawdopodobnie dwa przedziały kuliste wykonane z tytanu lub stali HY-140. Pierwszy przedział przeznaczony był do kierowania pojazdem. Obsługiwany był przez dwóch lub trzech operatorów. Drugi większy przedział mógł pomieścić 12 do 15 osób.

Okręty India mogły również być nosicielami pojazdów podwodnych do działań skrytych wykorzystywanych np. przez jednostki Specnazu. Skryte działania rosyjskich miniaturowych okrętów podwodnych wielokrotnie zaobserwowano na wodach przybrzeżnych Szwecji. Okręty podwodne India zostały skierowane do służby na zupełnie innych akwenach, więc najprawdopodobniej nie można powiązać tych wydarzeń z okrętami tej klasy. Świadczyć to może o posiadaniu przez stronę rosyjską autonomicznych miniaturowych okrętów podwodnych mogących działać samodzielnie bez odpowiedniego nosiciela. Nie zauważono okrętów tej klasy operujących na Morzu Bałtyckim co jednak nie wyklucza ostatecznie wykorzystania tych jednostek do transportu miniaturowych okrętów podwodnych zaobserwowanych na wodach terytorialnych Szwecji.

Ciekawe zdjęcia okrętów podwodnych Typu INDIA (Projekt 940 Lenok)